Choroby nadnerczy, mimo że rzadko występują, niosą za sobą poważne skutki zdrowotne, które mogą stanowić zagrożenie dla życia. 7 kwietnia, w dniu poświęconym podnoszeniu świadomości na temat chorób nadnerczy, warto przypomnieć o problemach, z jakimi borykają się osoby cierpiące na niedoczynność tych gruczołów. Jest to istotne, zwłaszcza biorąc pod uwagę, że proces diagnozy tego rodzaju schorzeń może trwać nawet 2 lata.

Nadnercza to parzyste gruczoły wewnętrznego wydzielania, które są zlokalizowane powyżej nerek. Wytwarzają one kluczowe hormony takie jak kortyzol, aldosteron czy adrenalina, które odgrywają ważną rolę w regulowaniu metabolizmu, funkcji odpornościowych organizmu, ciśnienia krwi oraz reakcji na stres.

Niestety, choroby nadnerczy, takie jak pierwotna i wtórna niedoczynność nadnerczy czy choroba Addisona, często są trudne do zdiagnozowania ze względu na niespecyficzne objawy. Często prowadzi to do błędnej lub opóźnionej diagnozy, co zwiększa ryzyko poważnych powikłań zdrowotnych, a w skrajnych przypadkach może doprowadzić do śmierci.

Dodatkowo, mimo postępu technologicznego w medycynie, wielu pacjentów chorujących na niedoczynność nadnerczy napotyka na liczne trudności systemowe i społeczne. Nie tylko brakuje odpowiedniej wiedzy personelu medycznego na temat tej choroby, ale pacjenci często nie mają dostępu do niezbędnych leków. Przykładowo, lekarze pierwszego kontaktu i ratownicy medyczni często nie są w stanie rozpoznać objawów tzw. „przełomu nadnerczowego”, a w Polsce nie ma systemowego dostępu do zestawów ratunkowych zawierających hydrokortyzon do wstrzykiwań (ampułki + strzykawka), które powinny być zawsze przy pacjencie. Brakuje również koordynacji opieki medycznej oraz wsparcia psychologicznego dla osób zmagających się z tymi groźnymi schorzeniami.

Warto przypomnieć, że pacjent cierpiący na niedoczynność kory nadnerczy to osoba potrzebująca natychmiastowej pomocy, która powinna otrzymać hydrokortyzon. Szczególnie dotyczy to osób, u których zaobserwowano objawy „przełomu nadnerczowego”. Do nich zaliczamy między innymi: niskie ciśnienie tętnicze, silne osłabienie, splątanie, dezorientację, Hipoglikemię (zaburzenia świadomości, pocenie się, drżenie rąk, czasem nawet śpiączka), brak sodu, podwyższony poziom potasu mogący prowadzić do zatrzymania akcji serca oraz nudności i wymioty.

Więcej informacji na temat niedoczynności nadnerczy oraz wsparcia specjalistycznego znajduje się na stronie Stowarzyszenia na rzecz osób z chorobą Addisona i niedoczynnością nadnerczy.